Het debuut van Paard d4 was niet het succes waar we op hadden gehoopt. Thuis in Café Batavia ging ons team genadeloos onderuit tegen Caissa 2 (2-6). Alhoewel dit dus het tweede team van Caissa betreft, was dat niet bepaald terug te zien in de gemiddelde speelsterkte van onze tegenstander: hun gemiddelde rating bedroeg 2118. Hieronder de uitslagen. 1 Joel de Vries (2190) Arno Bezemer (2301) 0-1 2 Václav Ocelík (1826) Michael Wunnink (2318) 0-1 3 Christopher Brookes (2208) Ron Hoffman (1972) 0-1 4 Xander Mostertman (1876) Martin Bottema (2054) 1-0 5 Gijs IJzermans (2096) Annemarie Volkers (1925) ½-½ 6 Kart Laan (1915) Alje Hovenga (2224) 0-1 7 Kenzo Dolce (1623) Paul Schipper (2084) ½-½ 8 Max Seignette (0) Abe Willemsma 2067 0-1 Paard d4 begon zijn inaugurale wedstrijd met een mix van herintreders en de harde kern. Kart, Kenzo en Max hadden al jaren geen stuk aangeraakt en stonden te poppelen om zich te laten gelden. Kart en Max hebben allebei moedig gestreden, waarbij voornamelijk Kart een mooi initiatief had gecreëerd op de koningsvleugel met een gewelddadige pionnenstorm. Helaas voor hen resulteerde hun strijd niet in het gewenste resultaat en moesten zij hun meerdere erkennen in hun tegenstander. Kenzo, daarentegen, boekte een keurige remise tegen een tegenstander met meer dan 400 ratingpunten. Ik heb de partij niet goed kunnen volgen, maar mijn instinct zei Kenzo een hele vervelende vrijpion had verkregen midden in het kamp van zijn tegenstander. Gijs IJzermans speelde een boeiende partij waarbij hij twee pionnen had geofferd voor een enorme activiteit en druk op de witte Koning, die hopeloos gevangen bleef in het centrum. Later in de partij leek de druk van Gijs echter te verminderen, en ik meende dat hij van geluk kon spreken dat hij het halfje veilig heeft kunnen stellen. Xander Mostertman liet zien dat het achter-het-bord reproduceren van Chessable cursussen lang niet vanzelfsprekend is, waar hij wat kritieke varianten in de Giocco Piano verwarde. Meer over zijn partij in de analyse. Over Chris zijn partij kan ik helaas weinig kwijt, behalve dat hij tot het einde heeft gestreden. Joël moest het op bord 1 opnemen tegen FM Arno Bezemer. Lange tijd leek Joël de boel volledig onder controle te hebben, maar in tijdnood waren de accurate zetten lastig te vinden. Mijn eigen partij bespreek ik later in de analyse.