Dit is een verhaal over mythische treinreizen, titelhouders, oppositie, een pitch invasion, shots tequila, strakke tenues en Slavische toverdrank. Een verhaal dat zich afspeelde op donderdag 19 mei in het hart van onze hoofdstad en waar handhaving in de SGA-hoofdklasse op het spel stond. Mijn hoofd loopt over als ik terugdenk aan wat er zich die dag allemaal heeft afgespeeld. Waar moet ik in vredesnaam beginnen? Laten we beginnen bij het begin. Amsterdam West kwam voor de laatste speelronde op bezoek in Café Batavia en bracht een even concrete als complexe uitdaging met zich mee. Om definitief met het degradatiespook af te rekenen moest en zou Paard d4 ze met 5-3 verslaan. Een mindere score zou namelijk betekenen dat we lijfsbehoud niet meer in eigen hand hadden. Omgekeerd wist onze tegenstander dat een score van 3,5 bordpunt genoeg zou zijn om ons op de ranglijst voor te blijven. De spanning was om te snijden. Die spanning nam bepaald niet af toen in de aanloop naar deze kelderkraker de nodige problemen aan de horizon verschenen. Maurice was vol goede moed die middag om vier uur met het openbaar vervoer vertrokken vanuit Groningen. Wegwerkzaamheden dwongen hem uit te wijken naar Leeuwarden, waarna achtereenvolgens een seinstoring, vervangend busvervoer en een gemiste aansluiting zijn doorzettingsvermogen tot het uiterste op de proef stelden. Maurice was echter vastberaden zijn debuut te maken en bijna vijf uur nadat hij aan zijn reis was begonnen streek hij achter ons hoogste bord neer waar de volgende - schier onmogelijke - missie op hem wachtte: hij mocht het opnemen tegen de nog ongeslagen Tycho Burgerhoff. Op een lege maag en met 45 minuten minder op de klok trok hij ten strijde. Op dat moment had Jeroen een vergelijkbaar tijdverschil, maar dan in zijn eigen voordeel, opgebouwd. De reggaetonmuziek van Batavia’s Spaanstalige keukenpersoneel deed hem zichtbaar goed en met gevoel voor ritme drukte hij zijn tegenstander al vroeg met de rug tegen de muur. Naast hem was ook Chris uit de startblokken geschoten. In de wetenschap dat er de volgende ochtend een welverdiende wellness-dag op hem wachtte, leek hij zich te hebben voorgenomen er een actieve avond van te maken. Zijn tegenstander kon niet voorkomen dat Chris’ stukken zich in toenemende mate met de stelling gingen bemoeien en ook al was er nog een lange weg te gaan, de voortekenen waren veelbelovend. Met 4 uit 5 en nog zonder nederlaag was Gijs dit seizoen met recht onze rots in de branding te noemen. Te midden van woeste golven hield hij steevast het hoofd boven water. Ook vanavond kwam hij weer beslagen ten ijs. Geheel in zijn eigen stijl creëerde hij ruimtevoordeel en zadelde hij zijn tegenstander op met een loper om ‘hè bah’ tegen te zeggen. De strijd was echter nog lang niet gestreden. Ook Václav, niet te verwarren met Wesley So, was goed op weg om zijn tegenstander een vervelende avond te bezorgen. Met het loperpaar en een zwakke achtergebleven e-pion om druk op uit te oefenen kon hij tevreden zijn. Na een pion te hebben gewonnen deed zich de kans voor er nog één te winnen. Václav had na zijn glutenvrije spare-ribs echter geen honger meer en het door hem gekozen alternatief leidde tot een stelling met volop zware stukken, ongelijke lopers en dus ongelijke kansen. Davids tegenstander kondigde al op zet 3 een pionnenstorm aan. David moest flink de denktank in en besloot dit geweld met een verlaat Benko-gambiet te bestrijden. Ter compensatie van de opgegeven pion wist hij over de damevleugel druk op de witte stelling uit te oefenen. Het was nog maar de vraag of dit iets ging opleveren want zijn tegenstander bleef handig manoeuvreren in de kleine ruimte. Ondertussen had Florian zichzelf na vroege pionwinst en het ruilen van de dames een uitstekende uitgangspositie verschaft. Hij zette zijn stukken op gezonde velden en ruilde hier en daar wat af om aan een zeer gunstig eindspel te beginnen. Zijn tegenstander gaf zich echter niet zomaar gewonnen en bleef loeren op countermogelijkheden. Walt hield lang zijn koning in het midden en bevond zich na de openingsfase in een lastige situatie toen bleek dat de stukken van zijn tegenstander beter gecoördineerd waren. In een poging wat activiteit terug te winnen besloot Walt een pion terug te geven, maar ook nu bleef het lastig de juiste zetten te vinden. Walt zou alle zeilen moeten bijzetten om nog iets aan deze partij over te houden. In en om de speelzaal nam de spanning voelbaar toe. Supporters, reserves, WAG’s, en twee toeristen die op zoek waren naar het rookhok, bewogen zich tussen de bar en schaakruimte om onze verrichtingen op de voet te volgen. Aan de bar werd een heus supporterscollectief opgericht. Schaakliefhebber pur sang Nico Zwirs maakte als toeschouwer voor het eerst kennis met Paard d4 en bleek dusdanig onder de indruk van alles wat er om hem heen gebeurde dat hij ter plekke zijn lidmaatschap aanvroeg. Hiermee completeert Nico (IM) ons rijtje titelhouders, verder bestaande uit GM Jorden van Foreest, FM Maurice Schippers en CM Chris Brooks. Zoals voetbalcommentator Theo Reitsma met gevoel voor understatement sprak over het Nederlands elftal dat in 1988 het Europees Kampioenschap won: ‘Dit is een goed stel hoor’. Maurice leek niet klein te krijgen. Zijn onverzettelijkheid had hem overeind gehouden tegen de Nederlandse Spoorwegen en nu had hij, ondanks een lang aanhoudende extreme tijdnoodfase, wonder boven wonder een gewonnen stelling afgedwongen. Hij had echter maar negentien seconden op de klok om de winst te vinden. Dit bleek net te weinig en zijn tegenstander ging met het punt aan de haal. Maurice leverde de strafste prestatie van iedereen die dag, maar kreeg nul op het rekest. Wat kan de schaaksport toch hard zijn: 0-1 Met het sluiten van de keuken was de reggaetonmuziek weliswaar verdwenen, Jeroen en zijn stukken dansten de lambada vrolijk verder op het schaakbord. Zijn tegenstander had moeite de maat te houden en moest zich, ondanks verwoede pogingen in zijn ritme te geraken, niet veel later gewonnen geven: 1-1. Chris’ honger bleek ondanks de extra spek en kaas op zijn hamburger nog niet gestild: hij snoepte in het middenspel twee gezonde pionnen mee. Na afwikkeling ontstond er een toreneindspel waarin Chris doodleuk een derde vijandige pion opat. Twee zetten later konden ook de rest van de stukken in de doos: 2-1. De tegenstander van Gijs begaf zich op glad ijs toen hij met een dameruil rustiger vaarwater wilde opzoeken. Gijs hield het hoofd koel, brak met zijn toren in op de zevende rij en won in het voorbijgaan een pion. IJskoud zette hij dit voordeel om in alweer zijn zoveelste punt: 3-1. Václav bleef het proberen, maar stuitte op taai verzet van zijn tegenstander. Toen die in de tegenaanval ging koos Václav eieren voor zijn geld en dwong door middel van zetherhaling remise af. Een remise die de teller weer een stapje dichter bij de oh-zo-gewenste 5 bordpunten bracht: 3,5-1,5. In een poging tegenspel te creëren schoof Davids tegenstander de pionnen rond zijn koning naar voren. Te ver, zo bleek, want hierdoor kon David langzaam maar zeker de witte stelling binnendringen. Er ontstond een chaotische situatie waarin beide spelers maar weinig tijd op de klok hadden en David uiteindelijk aan het langste eind trok: 4,5-1,5. Op dat moment had Florian de touwtjes nog stevig in handen. Maar in een op het eerste oog logische poging om zijn koning wat lucht te verschaffen koos hij voor het verkeerde plan, met desastreuse gevolgen. Zijn tegenstander maakte hier dankbaar en vaardig gebruik van: 4,5-2,5. Dit was het dan. We hadden nog maar een half punt nodig om ons vege lijf te redden en er was nog maar één man die daarvoor kon zorgen. Een man die gedurende de hele partij moeite had gehad om zijn draai te vinden en op dat moment in een ogenschijnlijk uitzichtloze positie verzeild was geraakt. Gelukkig voor ons was die man Walt. Want Walt geeft zich nooit gewonnen. Van Walt ben je pas af als de inkt op het scoreformulier volledig is opgedroogd en dat was op dat moment nog niet het geval. Hoe vaak zijn tegenstander ook probeerde het paard naar d4 te brengen; hij wist de winst maar niet te vinden. Ondertussen bleef Walt alert en op het juiste moment wist hij toe te slaan. Nadat hij zijn tegenstander (voor het overeenkomen van een remise) had uitgelegd dat hij oppositie had en de partij hierdoor niet kon verliezen, voerde hij de geruststellende zetten gedecideerd uit en met deze Houdini-act sleepte hij op heldhaftige wijze handhaving uit het vuur. Een waar volksfeest barstte los. De spelers, het diezelfde avond opgerichte supporterscollectief en al wat onze vereniging liefheeft viel elkaar in de armen. Er werden polo’s met ons fabelachtig mooie logo uitgedeeld. Wesley So nam het in een vriendschappelijke match op tegen ons kersverse lid Nico. Schijfjes limoen en shotglazen die overliepen van tequila werden uitgedeeld terwijl volwassen mannen tot tranen toe geroerd aan het napraten waren over wat er zich zojuist allemaal had afgespeeld. De kroeg ging dicht maar dat mocht de pret niet drukken. Er werd een afterparty opgezet waarin we onze inside voice leerden kennen en waarin Václavs slivovica zich op onnavolgbare wijze een weg door onze lichamen baande. Niet veel later kwam de zon op en gingen we - in tegenstelling tot Chris en zijn wellness - over tot de orde van de dag. Een dag die anders was dan alle dagen ervoor. Paard d4 heeft zich gehandhaafd, en hoe.