Paard d4 heeft zijn eerste wedstrijd van het seizoen overtuigend gewonnen. ENPS 1 werd uit 1.5-6.5 verslagen. Paard d4 gaat daarmee na een speelronde aan kop in de hoofdklasse van de SGA. De meeste schaakclubs in de SGA Hoofdklasse hebben niet bepaald imponerende speellocaties. Meestal een buurtcentrum. Soms een kroeg. Maar ENPS speelt zijn thuiswedstrijden in een kerk. Of nou ja, de sobere ambtswoning van de pastoor van de aanliggende Vredeskerk. En dat betekent één ding: God kijkt mee. Direct bij aankomst werd ons de vraag gesteld of wij, jonge mensen, niet iets beters te doen hadden met hun avonden dan schaken. Kennelijk niet. Toch iets om over na te denken. Nadat de wedstrijdleider zich had voorgesteld werden de handen geschud en konden de partijen beginnen. Behalve die van David dan, want de klok van zijn live bord was verkeerd ingesteld. David meldde zich derhalve bij de verantwoordelijke partij, die David geruststelde en mededeelde dat het werd opgelost, maar zich vervolgens bezig ging houden met andere, kennelijk belangrijkere zaken. Geen tijdstraf voor Davids tegenstander dus, die toch enkele minuten te laat kwam voor zijn partij. Gijs koos op bord 8 voor de Benko en kwam geweldig uit de opening. Na 18 zetten stond hij een pion voor, met een solide pionnenstructuur en zonder duidelijke zwaktes in zijn stelling. Het enige dat wit had was de a-lijn, maar die a-lijn bleek uiteindelijk essentieel. Nadat Gijs opteerde voor een dubieuze manoeuvre met zijn paard gaf hij het initiatief uit handen, en nadat hij een dameruil forceerde ook het voordeel. Gijs had een paard op f8 die nergens naartoe kon, terwijl wit alle ruimte en tijd had om zijn stukken naar de mooiste velden te spelen. Td7 was de beslissende blunder, maar de stelling was al lastig te spelen. Op bord mocht onze enige echt Watermeloen aantreden. In een klassiek Frans ging Walt rap voor een koningsaanval en stond al gauw beter, maar miste de scherpte om de onnauwkeurigheden van zijn tegenstander af te straffen. Nadat wit lang rokeerde en zwart kort, ontstond een dynamische stelling waar zwart accuraat moest spelen. Zwart deed dat echter niet, en verloor een kwaliteit. De rest was pure techniek, en we weten allemaal dat je dat het beste aan Walt kunt overlaten. Op bord 6 waren Jeroen en zijn tegenstander goed voorbereid, want ze speelden de eerste 10 zetten theorie. Jeroens tegenstander schonk hem echter een goed loper tegen paard eindspel, waar wit op creatieve wijze zijn zwaktes moest verdedigen, en zwart zorgeloos zijn geluk kon beproeven. Dat deed Jeroen aanvankelijk met groot succes, maar helaas zag Jeroen in de eindstelling spoken, waardoor hij akkoord ging met zetherhaling in een betere stelling. Ik mocht zelf spelen op bord 5. Mijn tegenstander veraste mij op zet 5 in de Caro-Kann, maar deze novelty gaan we denk ik niet binnenkort in een Chessable cursus tegenkomen. Zwart stond ontzettend passief en besloot de stelling op te blazen in de hoop dat in de chaos kansen zouden ontstaan. Dat bleek echter valse hoop; na 20 zetten gingen de stukken terug in de doos. Op bord 4 speelde Maurice met zwart. Maar hij heeft moeite met het invoeren van zijn partij, dus kan ik er helaas weinig over zeggen. Volgens mij kreeg Maurice een gesloten Siciliaan op het bord, en blunderde zijn tegenstander in tijdnood een kwaliteit. Bedankt voor het punt, Maurice! Joel moest op bord 3 ook een Caro-Kann beteugelen, maar hij speelt een ander systeem dan de auteur van dit verslag. Er kwam een gebalanceerde stelling op het bord, waar zwart op een gegeven moment een comfortabel ruimtevoordeel genoot. Na veel geschuif wist Joel een pion op e6 te winnen, waarvan we (mensen) aanvankelijk dachten dat het op dat moment gewonnen was voor wit (dat was het niet volgens de machine, maar gelukkig schaken mensen niet als machines). In tijdnood gaf zwart nog een pion weg, en toen was het uit met de pret. Mijn welgemeende excuses voor het feit dat ik Joel een schouderklop gaf en feliciteerde met zijn overwinning, dat zal nooit meer gebeuren. Op bord 2 speelde Xander een van de mooiste partijen van dit seizoen. Zijn tegenstander ging voor de afruilvariant van het Slavisch, wat vroeger bekend stond als een remiseaanbod maar inmiddels serieus wordt gespeeld door wereldtoppers als winstpoging. Xander kreeg vrijwel uit het niets een imposante koningsaanval. Toen hij vervolgens op de damevleugel zijn pionnen naar voren gooide, dachten wij allemaal inclusief Xander, dat hij een pion op a6 verloor. Maar schijn bedriegt. Na Pxd4!! (wat een veld voor dat paard) was wit zijn stelling opeens hopeloos. Zijn tegenstander probeerde het nog, maar Xander gaf de overwinning niet meer uit handen. Een parel van een partij. Op bord 1 speelde David Slagter (dé David Slagter). David kwam overtuigend uit de opening, met een solide centrum en meer ruimte voor zijn stukken, zonder dat zwart duidelijke countermogelijkheden had. Toen echter 5 zetten later alle lichte stukken waren verdwenen, verdween Davids voordeel ook. Zijn tegenstander kon vervolgens afruilen naar een remise toreneindspel, maar werd overmoedig. Nadat hij de achterste rij verliet met zijn toren, en Davids pionnenmars niet een halt toeriep, ging David er dwars doorheen. Tom Bottema (2212) - David Slagter (2203) 0-1 Ardin Bosboom (2094) - Xander Mostertman (1955) 0-1 Aran Kohler (2006) - Joel de Vries (2190) 0-1 Francisco Hernandez Iglesias (2104) - Maurice Schippers (2228) 0-1 Stefan Lehmann (1984) - Václav Ocelík (1869) 0-1 Peter Hoekstra (2008) - Jeroen Schoonackers (2055) 1/2-1/2 Dirk van der Meiden (1955) - Walt Schagen (2031) 0-1 Peter Nitschke (1940) - Gijs IJzermans (2138) 1-0 De partijen zijn hieronder te bekijken.