Afgelopen donderdag speelden we onze eerste thuiswedstrijd op de nieuwe locatie. Grand Café Eighty-Four, dat bij thuiswedstrijden speciaal voor ons de deuren sluit voor niet-schakend publiek. Hulde! Een aantal vaste klanten was minder blij, maar helaas. Wen er maar aan baby. Niet alleen de locatie debuteerde, ook twee spelers. Dat kwam goed van pas, want zij hadden Manuel Bosboom die vorig seizoen iets van duizend uit duizend of zo scoorde. Of hem dat laks heeft gemaakt weet ik niet, maar hij kwam flink te laat. En zag Nico tegenover zich zitten. Ons nieuwe geheime wapen. Of eigenlijk ons oude geheime wapen, want nu is het dus bekend. Afijn, Nico snapte allemaal nuances in een Engels systeem en wist dat te gebruiken om Manuel te murderen. Dat was overigens niet ons eerste punt. Bart Romijn was helemaal uit Groningen gekomen om in een uurtje te worden gemurderd door Max. Max speelde een uiterst sexy openingszetje, Lf4 waarbij de loper ongedekt stond en geslagen kon worden, maar dan zou het gecompliceerd worden. De computer zegt 0.00, maar Bart zei hoedje van de koning, sloeg niet en kwam daardoor slecht te staan. Even later liet Max volledig terecht een pion instaan, die volledig ten onrechte geslagen werd en kort daarna was het klaar. Daar kom je dan helemaal voor uit Groningen… Gelukkig hebben ze lekkere biertjes bij Eighty-Four. Het grootste ratingonderwicht hadden we op bord 4, waar Xander het opnam tegen Ivo Knottnerus maar wel zijn paarden op d5 en f5 wist te krijgen. Helaas niet op d4, dus geen overwinning, maar het halfje mocht er wezen. Ondertussen had de andere debutant, ondergetekende, al de hele tijd voordeel tegen Olaf Cliteur. Ik deed ergens in de opening d5 waar d6 gebruikelijk is, en hij ging er volledig vanuit dat ik dat ook had gedaan en speelde á tempo de meest logische respons op d6. Waarna ik gratis een pion op e4 kon slaan. Maar dat was nog niet alles. Ik speelde namelijk al vrij gauw Pd4!! Olaf wist niet wat hem overkwam. Letterlijk. Hij was zich er overduidelijk totaal niet van bewust dat Pd4 in principe altijd winnend is. Hij speelde dus rustig verder. Even later ging het paard weer naar c6 om een pion op e5 te slaan, maar daarna keerde hij weer terug naar d4. Om via c2 een murderende vork op a3 te geven. Einde partij. Ondertussen had ook Walt, ongeveer gelijktijdig met Nico, vrij overtuigend Jonas Dornieden met twee stukken tegen een toren gemurderd, waarmee de buit al binnen was. Kort daarna moest David helaas na een partij tegen Tobias Kabos met kansen over en weer zijn koning omleggen, waarmee de eer van De Raadsheer was gered. Daar bleef het ook bij, want Jeroen ruilde in een goed middenspel dames tegen Simon Groot om af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers. Achteraf kwamen allemaal wijsneuzen nog met variantjes waarin het eventueel heel misschien wel remise was en ook volgens de engines blablabla gaaaaaap, maar die mensen zijn allemaal niet op de hoogte van één cruciale, universele waarheid: als Jeroen dames ruilt om af te wikkelen naar een kansrijk eindspel, dan murdert hij. En zo geschiedde. Florian mocht ten slotte tegen Jeroen Goedhart proberen onze 6,5-1,5 uit de 1e ronde te evenaren, en dat deed hij in grootse stijl. Hij plantte een toren op c3 die weliswaar geslagen kon worden door een paard, maar daarmee kwam na dxc3 ruimte op, je raadt het al, d4. Voor een paard. Dat daar al snel terecht kwam. Wit gaf de kwaliteit al snel terug - uiteraard volledig terecht - maar het resulterende zwarestukkeneindspel was kansloos. Op naar de wedstrijd tegen Caïssa! Die hebben ons vorig seizoen snoeihard gemurderd, maar we zijn uit op wraak. Bovendien staan we nu bovenaan en dat willen we graag zo houden. Let’s. Fucking. Go.