Toen ik in 2002 in mijn vaders auto stapte richting mijn allereerste schaaktoernooi sprak mijn moeder het volgende tegen mij: “onthoud goed, lieve jongen, je gaat naar dat toernooi om mee te doen, niet om iets te winnen”. Het waren natuurlijk niet exact deze woorden, want ze zei het in het Slowaaks. Maar toch, het was wel de strekking van het verhaal. Ik denk vaak terug aan die woorden. Mijn moeder wilde mij natuurlijk behoeden voor enige teleurstelling. Opdat ik niet verslagen thuiskwam met lege handen en gebroken dromen. Misschien dat ik na zo’n domper überhaupt nooit meer zou willen schaken. Maar sinds 6 april 2023 hebben mijn moeders woorden een hele andere betekenis gekregen. En ik vraag me af of ze toen al wist dat ze sprak met een toekomstige kampioen van de Schaakbond Groot-Amsterdam (SGA) Hoofdklasse. De SGA is opgericht in 1969 en is de regionale schaakbond van Amsterdam en omgeving. Alle schaakverenigingen in Amsterdam (17), Amstelveen (2), Almere (1), Muiderberg (1), Ouderkerk aan de Amstel (1), Uithoorn (1) en Weesp (1) zijn aangesloten bij de SGA. Schaakvereniging Paard d4 is een van de clubs aangesloten bij de SGA. We zijn een kleine club; we tellen niet meer dan 15 leden. We zijn een jonge club; de gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 30 jaar. Dat is welteverstaan ver onder het gemiddelde in de SGA Hoofdklasse. De club bestaat nog maar kort, opgericht in 2020 door een zestal vrienden. En op 6 april 2023 werd deze club, en ik moet nu toch echt even een traantje wegpinken, kampioen van de SGA. Na het teleurstellende verlies tegen VAS 1 (hadden we deze gewonnen, waren we al een weekje eerder kampioen) mochten we thuis aantreden tegen de Amstel. Achteraf gezien had het ook hier moeten gebeuren. Ofschoon we op papier favoriet waren, wilden we niks aan toeval overlaten. IM Nico Zwirs was van de partij, net als FM Maurice Schippers en OG Xander Mostertman, die nog kort daarvoor een IM heeft verslagen (deze had echter enorm last gehad muggen, want kennelijk vliegen die ook rond als het ’s nachts vriest, dus niet zo een erg indrukwekkende prestatie van Xander). David ‘Teletubbie Opening’ Slagter was er zelfs bij. We kwamen met maar één doel: het kampioenschap binnenslepen. We hoefden niet eens per se te winnen: met een 4 – 4 was het kampioenschap van ons. Op bord 8 trad ik aan tegen Mladen Cicek, die kort voor het begin van de partij opmerkte hoe jong wij waren. “Als je dat met ons vergelijkt is dat toch iets anders.” En dat klopt. De partij zelf was van korte door. In een Rossolimo besloot Mladen het centrum open te gooien terwijl zijn koning nog in het midden stond. Alhoewel ik het niet helemaal accuraat speelden volgens de Almachtige (Stockfish 15.1), speelde ik het net goed genoeg om niet mat in 1 over het hoofd te zien. 1-0 voor ons. Op bord 7 speelde Tobi Kooiman met zwart een Grunfeld tegen Jacques Hogerwerf. Tot zet 11 volgden de heren keurig netjes grootheden zoals Svidler, Maxime Vachier-Lagrave en David Navara. Maar daarna introduceerde wit met 12. Lb3 toch een novelty. Wit zijn stukken liepen elkaar in de weg aan de damevleugel, en met de handige 16. B5! wist Tobi een kwal te winnen en zijn tegenstander tot opgave te dwingen. 2-0. Tobi en ik gingen maar vlug aan de triples, en dit was broodnodig ook. De andere partijen waren zo onduidelijk. Gijs had weer een Gijs-stelling te pakken. Walt moest een vage Grand-Prix attack temmen in de Siciliaan. Xander moet duidelijk even zijn Chessable kennis verversen, want je kunt met wit een klein voordeeltje krijgen in de Italiaan als zwart jou het loperpaar cadeau doet, maar niet op de manier waarop Xander het speelde. David, god hebbe zijn ziel, besloot dat het veiligstellen van de koning een overbodige luxe is, en moest met lede ogen toekijken hoe zwarts stukken langzaam zijn kamp penetreerden. Maurice speelde een Najdorf. Prachtige opening natuurlijk, mits je alle 1053 varianten van Giri’s cursus uit je hoofd kent. Die kent Giri zelf niet eens hoor. Nico deed zijn best om ‘er een partij van te maken’ nadat zijn tegenstander met een strak gezicht vroeg hoe je ‘Zwirs’ spelt. Want ja, wie in de Amsterdamse schaakwereld heeft nou ooit van IM Nico Zwirs gehoord? Ik moest hem ook even googelen voordat ik dit verslag schreef. Ik kon mijn zenuwen nauwelijks in bedwang houden. IJsberend door de zaal, zo nu en dan gerustgesteld door de voorzitter, begaf ik mij van partij naar partij. Zou het dan toch misgaan? Zou ons magistrale seizoen eindigen in een oorverdovende domper? Een teleurstelling van jewelste. David was opeens klaar. Zijn tegenstander had onverwacht remise aangeboden. “Huh, wat?”, dacht David. “Ik sta toch aanzienlijk minder in deze stelling”. Hij veinsde nog enige concentratie, maar stak daarna dankbaar zijn hand uit. 2.5-0.5. Ik kon het kampioenschap bijna ruiken. Maar toen? Xander was opeens klaar. Hij was de en passant regel spontaan vergeten en/of had niet gezien dat zijn tegenstander mat in 1 had (bij nader inzien was dit een belangrijk patroon van de avond). Zwarts pionnen waren naar voren gestormd en Xander kon geen tegenspel bieden. 2.5-1.5. Ik rende snel naar de bar om nog een tripel te bestellen: ik zag de bui al hangen. Maar de wolken klaarden opeens allemaal op. Maurice had gewonnen nadat hij het eindspel secuur afhandelde. En Gijs had remise gespeeld. Ik wist niet wat me overkwam. In mijn hoofd herhaalde ik de rekensom. 2,5 + 1,5. Hoeveel is dat nou? 4? Wacht. Maar dat zou betekenen… Wat er daarna gebeurde weet ik eigenlijk niet meer. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Er rest mij niks anders dan het volgende te concluderen: WE ZIJN DE BESTE VAN AMSTERDAM. WE ZIJN DE BESTE VAN AMSTELVEEN. WE ZIJN DE BESTE VAN MUIDERBERG. WE ZIJN DE BESTE VAN OUDERKERK AAN DE AMSTEL. WE ZIJN DE BESTE VAN UITHOORN. EN WE ZIJN DE BESTE VAN WEESP. Lang leve Paard d4.