Beste lezers, Sinds een aantal maanden ben ook ik, die altijd schaakclubloos online 3+0 heeft gespeeld, trots lid van Paard d4. Ik was al een aantal maanden stug mijn schaakclubloosheid aan het verdedigen, ondanks zeer verleidelijke donderdagse schaakavonden bij Grand Cafe 84. Toen kwam de fameuze avond dat Paard d4 kampioen van de Schaakbond Groot-Amsterdam werd. In extase zag ik Jeroen een gewonnen toren-eindspel winnen en daarmee het kampioenschap verzilveren. Ik moest me flink inhouden om nog tijdens de partij luid mijn emotie te tonen. Toen het gewonnen eindspel gewonnen was en de tegenstanders vriendelijk doch verslagen afdropen, barstte het feest los. Gejuich, gejoel, geschreeuw, shots, mythische verhalen over de herkomst van de clubnaam. Ik brak, verloor mijn schaakclubloosheidsdrang, en werd trots lid! (en daarmee ook gelijk kampioen van Amsterdam, hoezee!) Nu mocht ik laatst eindelijk officieel uitkomen voor Paard d4 in de SGA competitie, tegen VAS 1. Er was mij al verteld dat VAS 1 sterk was, op elk bord. Dat resulteerde dan ook in een stroeve avond: 2-6 verloren, helaas. Mijn eigen partij op bord 8 vond ik gelukkig wel zeer vermakelijk. Sinds mijn toetreding bij Paard d4 heb ik me voorgenomen op mijn hoede te zijn voor positionele concessies. Dit is namelijk typisch iets waar ik bij online 3+0 en een vrij aanvallende speelstijl totaal geen rekening mee hou. Dit gaat helaas niet altijd goed en op zet 13 zet ik als zwart d5, waarna ik op zet 14 een paard op e5 in mijn gezicht krijg en op zet 16 nog een tweede paard op c5. Ook in mijn gezicht. Niet weg te krijgen. Typisch. En daar zit je dan. Met een partij die nog wel 2 uur gaat duren, en niets dan problemen. Vechtlust heb ik gelukkig altijd wel, en ik hou het nog vol tot zet 60, waarbij we allebei meermaals onder de minuut komen. Met letterlijk 1 seconde op de klok geef ik mijn dame nog op met onduidelijk schaak, zie ik zijn hand reiken naar een stuk wat een illegale zet zou betekenen, beslis ik in mijn hoofd dat ik die zou claimen (voor Paard d4!), maar zwaait zijn hand toch naar een ander stuk om mijn gratis dame te pakken. Typisch. Volgende keer beter! Op de andere borden leek het er beter aan toe te gaan, hoewel de resultaten dat uiteindelijk helaas niet weerspiegelden. Gijs had een sterke tegenstander die, nadat hij een flankpion won, zonder fouten alles afwisselde en recht op de winst af koerste. Max zat naast me en speelde een kalme partij, waar ik op een gegeven moment dacht dat hij goede kansen had. Dit schatte ik helaas verkeerd in en de kalmte van de partij eindigde in terechte vrede. Jeroen’s partij (wit) zag er vrij wild uit, met een zeer open zwarte koning en lopers die precies naar/langs de koning keken. Helaas leek hier niet meer in te zitten dan een herhaling van dame-zetten rond de koning. David leek eerst een prettige koningsaanval tegemoet te gaan nadat zijn tegenstander in het wilde weg (mijn persoonlijke evaluatie) pionzetten bleef doen, maar uiteindelijk bleken al deze pionnen op ongelukkige wijze precies op de juiste kleur voor de tegenstander te staan. Last but not least hebben we dan Joël. De man die mij introduceerde bij Paard d4, voornamelijk door mij keer op keer genadeloos van het bord te vegen terwijl hij tegelijkertijd verbaal de vloer met me veegt. Maar dat terzijde. Ondanks een dubieus uitziende loper snackt zijn tegenstander toch net even een pionnetje teveel en laat Joël hem daar flink spijt van hebben. Hij pent het snackende paard op de dame met daarachter ook nog de koning. De tegenstander spartelt, maar zoals altijd is Joël niet meer van zijn prooi los te wrikken en zet hij hem heerlijk mat. Qua resultaat misschien een avond om snel te vergeten. Voor mij een memorabel debuut. Op naar de volgende!