Dat het een wedstrijd was als David tegen Goliath, is niet overdreven: Paard d4 heeft in zijn roemrijke geschiedenis slechts een schamel matchpuntje weten af te snoepen van de machtige schakers van VAS. Onze eigen David zei ook nog een dag voor de wedstrijd af: om tijdens ons lustrum fit te zijn had hij nu alvast een griepje opgelopen. Gelukkig was cavalierblanchouder Jan bereid in te vallen: een opsteker voor de moraal, een lust voor het oog, een versterking tout court. Jan tegen Goliath begon iets na kwart over acht op een zwoele herfstavond in een franseleslokaal.
Kopman Christopher vertelt wie het maar horen wil dat hij na het Europees kampioenschap voor clubteams op Rhodos, later deze maand, weer kan schaken en voegde de daad bij het woord: hij verschalkte weliswaar een pionnetje, maar moest vervolgens toezien hoe zijn eigen voetsoldaten vakkundig werden verorberd. De eerste nul van het seizoen was daar. Jan was wel zonder kleerscheuren uit de opening gekomen. De volgende domper was te betreuren bij Václav. Hij speelde een variant die hem lief is, maar zijn tegenstander had juist voor de vorige KNSB-wedstrijd een scherpe riposte voorbereid.
Václav vond de juiste aanpak niet en ging balend ten onder. Een boor begon te lawaaien in een belendend lokaal. Almaar donkerder scheen de avond ons toe. Jan keek tegen de manoeuvre Pd2-f1, Ke1-d2 aan. Lody was goed uit de opening gekomen, maar kon geen weg naar voordeel vinden en nam een remiseaanbod aan. Zie daar, het eerste halve puntje van het seizoen. Bespeurden we een collectief opveren? Jan smeet twee pionnen in het vuur. Als een eenzame klaroenstoot schalde zijn initiatief door het lokaal: wederopstanding, begin! Gesterkt kregen enige veelbelovende stellingen gestalte. Gijs won een centrumpion, Walt had een positioneel plusje, Florian meer ruimte. Hoop, gloor. Als de nood het hoogst is, is Jeroen nabij. Hij dacht na Txg7 erg lang na, maar pareerde nadat hij eindelijk …Kxg7 had gedaan alle dreigingen wel ogenschijnlijk adequaat.
Pareren werd zelfs ‘m eruit smeren, want toen wit verzuimde een gaatje te maken, met groot voordeel, vond Jeroen een verschrikkelijk vreselijk smerige zet tegen de ingesnoerde witte koning. Een punt, een heel punt! Jan donderde er een …Pxd4-offer in. Waren er toeschouwers geweest, dan waren ze nu opgeschoven naar het puntje van hun stoel en hadden ze zich er een seizoenkaart voor aangeschaft. Gijs kon zijn betere eindspel niet verzilveren, een plusremise viel hem ten deel, maar Florian wist een ander …Pxd4-offer onschadelijk te maken en het volgende punt binnen te slepen. Walt had zijn positionele plusje omgezet in een chaos, die hij de remisehaven in loodste. En Jan, o Jan, o Jan, Jan, Jan, Jan, ramde er een kwaliteit tegenaan om …Pf3+!! te spelen en een dame te veroveren. De rest was techniek à la Capablanca, Smyslov, Karpov, Jan. Zo eindigde een memorabele avond in 4,5-3,5. Denkend aan Jan kan ik niet slapen en niet slapend denk ik aan Jan. En mocht de zaligste slaap toch uiteindelijk de puurste euforie weten te vergezellen, dan hoop ik dat ik van Jan mag dromen.